دهکده مجازی حامی (! feyzbook)

دكتر علي شريعتی

آدم وقتي فقير ميشه ، خوبي هاش هم حقير مي شه ، اما كسي كه زور داره يا زر داره ، عيب هاشو ، هنر مي بينند، چرندهاشو ، حرف هاي حسابي مي شنوند ، "آروغ هاي بي جا و نفرت بار" شه فلسفه و دانش و دين مي فهمند ، حتي شوخي هاي بي ربط او از خنده حضار را روده بر مي كنه!

ملت ها هم همينجوريند!

روزي كه ما مسلمان ها پول داشتيم، زور داشتيم ، استادهاي دانشگاه اسپانيا و ايتاليا ، فيلسوف ها و دانشمندهاي اروپا ، وقتي مي خواستند درس بدهند ، قبا و لباده ملاهاي ما را به تن خود مي كردند ، خود را به شكل بوعلي و رازي و غزالي در مي آورند.

همون كه استادهاي دانشگاههاي ما امروز ، تو جشن ها مي پوشند ، لباس هاي خودشان را هم از فرنگي ها مي گيرند! مي خواهند اداي كانت و دكارت را دربيارند، خود را به شكل استادهاي دانشگاه اسپانيا ، ايتاليا ، فرانسه و انگليس بيارايند!

صنعتگرهاي مسيحي در اروپا، تقلب مي كردند، مارك الله را روي جنس خودشان مي زدند ، يعني اين ساخت اروپايي نيست ، كار بلخ و بخارا و ري و بغداد و شام و مصر و اسلامبول و اندلس است، حتي روي صليب مارك الله مي زدند!

(متن کامل در ادامه مطلب)

ادامه نوشته

برچسب‌ها: از تخريب پيامكي دكتر شريعتي, نابغه قرن, پرهيز نماييم

+ نوشته شده در جمعه پانزدهم مهر ۱۳۹۰ ساعت توسط حامی مقدم |

دیواری که خودمان در ذهنمان میکشیم ...

روزی دانشمندى آزمایش جالبى انجام داد . او یک آکواریوم ساخت و با قرار دادن یک دیوار شیشه ‌اى در وسط آکواریوم آن ‌را به دو بخش تقسیم ‌کرد .
در یک بخش ، ماهى بزرگى قرار داد و در بخش دیگر ماهى کوچکى که غذاى مورد علاقه ماهى بزرگ تر بود .
ماهى کوچک ، تنها غذاى ماهى بزرگ بود و دانشمند به او غذاى دیگرى نمى‌ داد .
او براى شکار ماهى کوچک ، بار ها و بار ها به سویش حمله برد ولى هر بار با دیوار نامریی که وجود ...داشت برخورد مى‌ کرد ، همان دیوار شیشه‌ اى که او را از غذاى مورد علاقه ‌اش جدا مى‌ کرد .

پس از مدتى ، ماهى بزرگ از حمله و یورش به ماهى کوچک دست برداشت . او باور کرده بود که رفتن به آن سوى آکواریوم و شکار ماهى کوچک ، امرى محال و غیر ممکن است !

در پایان ، دانشمند شیشه ی وسط آکواریوم را برداشت و راه ماهی بزرگ را باز گذاشت . ولى دیگر هیچگاه ماهى بزرگ به ماهى کوچک حمله نکرد و به آن‌ سوى آکواریوم نیز نرفت !!!

می دانید چرا ؟
دیوار شیشه‌ اى دیگر وجود نداشت ، اما ماهى بزرگ در ذهنش دیوارى ساخته بود که از دیوار واقعى سخت ‌تر و بلند ‌تر مى ‌نمود و آن دیوار ، دیوار بلند باور خود بود ! باوری از جنس محدودیت ! باوری به وجود دیواری بلند و غیر قابل عبور ! باوری از ناتوانی خویش !

+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و سوم بهمن ۱۳۹۲ ساعت توسط حامی مقدم |

و خدایی که دراین نزدیکیست ...

ملاقات خدا با انسان

ظهر يک روز سرد زمستاني، وقتي اميلي به خانه برگشت، پشت در پاکت نامه اي را ديد که نه تمبري داشت و نه مهر اداره پست روي آن بود. فقط نام و آدرسش روي پاکت نوشته شده بود. او با تعجب پاکت را
باز کرد و نامه ي داخل آن را خواند:
« اميلي عزيز،عصر امروز به خانه تو مي آيم تا تو را ملاقات کنم.
با عشق، خدا»
اميلي همان طور که با دست هاي لرزان نامه را روي ميز مي گذاشت، با خود فکر کرد که چرا خد...ا مي خواهد او را ملاقات کند؟ او که آدم مهمي نبود. در همين فکرها بود که ناگهان کابينت خالي آشپزخانه را به ياد آورد و با خود گفت: « من، که چيزي براي پذيرايي ندارم! » پس نگاهي به کيف پولش انداخت. او فقط 5 دلار و 40 سنت داشت. با اين حال به سمت فروشگاه رفت و يک قرص نان فرانسوي و دو بطري شير خريد. وقتي از فروشگاه بيرون آمد، برف به شدت در حال بارش بود و او عجله داشت تا زود به خانه برسد و عصرانه را حاضر کند. در راه برگشت، مرد فقيري را ديد که از سرما مي لرزيد. مرد فقير به اميلي گفت: « خانم، من خانه و پولي ندارم. بسيار سردم است و گرسنه هستم. آيا امکان دارد به من کمکي بکنيد؟ »
اميلي جواب داد:« متاسفم، من ديگر پولي ندارم و اين نان ها را هم براي مهمانم خريده ام. »
مرد گفت:« بسيار خوب خانم، متشکرم» و بعد به حرکت خود ادامه داد.
همان طور که مرد فقير در حال دور شدن بود، اميلي درد شديدي را در قلبش احساس کرد. به سرعت دنبال او دويد: « آقا، خواهش مي کنم صبر کنيد. » وقتي اميلي به مرد فقير رسيد، سبد غذا را به او داد و بعد کتش را درآورد و روي شانه هاي مرد انداخت.
مرد از او تشکر کرد و برايش دعا کرد. وقتي اميلي به خانه رسيد، يک لحظه ناراحت شد چون خدا مي خواست به ملاقاتش بيايد و او ديگر چيزي براي پذيرايي از خدا نداشت. همان طور که در را باز مي کرد، پاکت نامه ديگري را روي زمين ديد. نامه را برداشت و باز کرد:
اميلي عزيز،
از پذيرايي خوب و کت زيبايت متشکرم
با عشق، خدا . . .

+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و سوم بهمن ۱۳۹۲ ساعت توسط حامی مقدم |

معنی حکمت :

روزی سقراط در کنار دریا راه می رفت که نوجوانی نزد او آمد و گفت: «استاد! می شود در یک جمله به من بگویید بزرگترین حکمت چیست » سقراط از نوجوان خواست وارد آب بشود. نوجوان این کار را کرد.
سقراط با حرکتی سریع، سر نوجوان را زیر آب برد و همان جا نگه داشت، طوری که نوجوان شروع به دست و پا زدن کرد. سقراط سر او را مدتی زیر آب نگه داشت و سپس رهایش کرد. نوجوان وحشت زده از آب بیرون آمد و با تمام قدرتش نفس کشید. او که از کار سقراط عصبانی شده بود، با اعتراض گفت: «استاد! من از شما درباره حکمت سؤال می کنم و شما می خواهید مرا خفه کنید » سقراط دستی به نوازش به سر او کشید و گفت: «فرزندم! حکمت همان نفس عمیقی است که کشیدی تا زنده بمانی. هر وقت معنی آن نفس حیات بخش را فهمیدی، معنی حکمت را هم می فهمی!

+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و سوم بهمن ۱۳۹۲ ساعت توسط حامی مقدم |

به برکت احترام ...

مردی چهار پسر داشت. هنگامی که در بستر بیماری افتاد، یکی از پسرها به برادرانش گفت: «یا شما مواظب پدر باشید و از او ارثی نبرید، یا من پرستاری اش می کنم و از مال او چیزی نمی خواهم؟!» برادران با خوش حالی نگه داری از پدر را به عهده او گذاشتند و رفتند. پس از مدتی پدر مُرد. شبی پسر در خواب دید که به او می گویند در فلان جا، صد دینار است، برو آن را بردار، اما بدان که در آن خیر و برکتی نیست!
پسر سراغ پول ه...ا نرفت. دو شب بعد هم همان خواب ها تکرار شد تا آن که در شب سوم خواب دید که می گویند، در فلان مکان یک درهم است. آن را بردار که پرخیر و برکت است!
پسر صبح از خواب برخاست و همان جایی که خواب دیده بود، رفت و یک درهم را برداشت. در راه با آن دو ماهی خرید. هنگامی که شکم آن ها را پاره کرد، در شکم هر کدام یک دُر یافت. یکی از دُرها را به درگاه سلطان برد. پادشاه که از آن خوشش آمده بود، پول زیادی به پسر داد و گفت: «اگر لنگه دیگر آن را بیاوری، پول بیش تری می گیری!»
پسر دُر دیگر را نیز به قصر شاه برد. سلطان با دیدن دُر به وعده اش عمل کرد و پسر به برکت احترام به پدرش از ثروت مندترین مردان روزگار شد.

+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و سوم بهمن ۱۳۹۲ ساعت توسط حامی مقدم |

فعلا " نيستم !

تا اطلاع ثانوي تعطيل

+ نوشته شده در دوشنبه هفتم بهمن ۱۳۹۲ ساعت توسط حامی مقدم |

به همين سادگي ...

مردی در کنار جاده، دکه ای درست کرد و در آن ساندویچ می فروخت.
چون گوشش سنگین بود، رادیو نداشت، چشمش هم ضعیف بود، بنابراین روزنامه هم نمی خواند.
او تابلویی بالای سر خود گذاشته بود و محاسن ساندویچ های خود را شرح داده بود.
خودش هم کنار دکه اش می ایستاد و مردم را به خریدن ساندویچ تشویق می کرد و مردم هم می خریدند.
کارش بالا گرفت لذا او ابزار کارش را زیادتر کرد.
وقتی پسرش از مدرسه نزد او آمد …. به کمک او پرداخت.
سپس کم کم وضع عوض شد.
پسرش گفت: پدر جان، مگر به اخبار رادیو گوش نداده ای؟ اگر وضع پولی کشور به همین منوال ادامه پیدا کند کار همه خراب خواهد شد و شاید یک کسادی عمومی به وجود می آید.
باید خودت را برای این کسادی آماده کنی.
پدر با خود فکر کرد هر چه باشد پسرش به مدرسه رفته به اخبار رادیو گوش می دهد و روزنامه هم می خواند پس حتماً آنچه می گوید صحیح است.
بنابراین کمتر از گذشته نان و گوشت سفارش داده و تابلوی خود را هم پایین آورد و دیگر در کنار دکه خود نمی ایستاد و مردم را به خرید ساندویچ دعوت نمی کرد.
فروش او ناگهان شدیداً کاهش یافت.
او سپس رو به فرزند خود کرد و گفت: پسرجان حق با توست.
کسادی عمومی شروع شده است.

آنتونی رابینز دراين مورد ميگه :

اندیشه های خود را شکل ببخشید در غیر اینصورت دیگران اندیشه های شما را شکل می دهند.

خواسته های خود را عملی سازید وگرنه دیگران برای شما برنامه ریزی می کنند